De meerderheid van de jury oordeelt dat Geert Bekaert door zijn publicaties en zijn onderwijs een verstrekkende invloed uitoefent op het architectuurdenken in het Nederlands taalgebied en dat hem daarom de prijs toekomt.

Bekaert volgt vanaf de jaren '60 tot op heden de architectuur met kritische beschouwingen. Gedreven door een levendige belangstelling voor eigentijdse filosofie en kunst, stelt hij telkens opnieuw belangwekkende thema's aan de orde, doorvorst ze en maakt ze kenbaar. Zo verdiept hij zich in architectuur en samenleving, ideologie en vorm, de spanning tussen concept en realisering, het autonome van architectuur en zijn maatschappelijke relevantie. Vaak doet hij dat naar aanleiding van concrete projecten.

'Hoewel,' zo schrijft de jury, 'bepaalde grondgedachten constant blijven, ontwikkelt Bekaert zijn denken steeds opnieuw vanuit wisselende standpunten en in confrontatie met steeds andere oeuvres, ideeën of gebeurtenissen. Hij blijkt er geen behoefte aan te hebben een voltooid vertoog op te bouwen maar in de kennelijke overtuiging dat denken over wat belangrijk is, niet anders dan essayistisch kan zijn, legt hij het erop aan zijn ideeën telkens opnieuw te verwoorden, ze telkens opnieuw te toetsen aan de laatste ontwikkelingen. Hierbij is hij voortdurend alert op vernieuwingen, waarvan hij de specifieke kwaliteit herkent en weet te situeren en waarvan hij, zo nodig dwars tegen gevestigde de opinies in, de verdediging op zich neemt.'